مقایسه میزان شدت درد پس از درمان خار پاشنه با تزریق موضعی کورتون و امواج ماورای صوت

زمینه و هدف: روش نفرولیتوترپسی جلدی هم اکنون به عنوان یک روش متداول برای خارج ساختنسنگ های کلیوی و قسمت فوقانی میزنای بکارمیرود. جهت انجام نفرولیتوترپسی جلدی دو روش بیهوشی عمومی وبیحسی نخاعی مورد استفاده قرار میگیرد. در این مطالعه سعی شده است دو روش بیهوشی عمومی و بی حسینخاعی از نظر میزان حجم خونریزی و نیاز به تزریق خون به عنوان یک عامل مهم در انتخاب نوع روش بیهوشی درانجام این جراحی مورد ارزیابی قرار گیرند.روش مطالعه: مطالعه حاضر بصورت یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده طراحی و اجرا شد . نمونه گیری ازبیماران کاندیدای نفرولیتوترپسی جلدی در بیمارستان شهید هاشمی نژاد انجام شد که به روش تصادفی بلوکی ، دردو گروه بیهوشی عمومی و بیحسی نخاعی قرار گرفتند . در گروه بی حسی نخاعی برای بیماران 3 میلی لیتر0% در نظر گرفته شد. در گروه بیهوشی عمومی، القاء بیهوشی با تیوپنتال بود و انفوزیون پروپوفول / بوپی واکایین 5جهت نگهداری بیهوشی گذاشته شد. در پایان میزان خونریزی و نیاز به تزریق خون سنجش و ثبت شد.یافته ها: 40 نفر در هر گروه مورد مطالعه قرار گرفتند. متوسط میزان خونریزی در گروه بیهوشی عمومی بطور7%) در گروه بیهوشی / هم چنین 3 بیمار ( 5 .(p<0/ معنیداری بیش از بیماران گروه بیحسی نخاعی ب ود ( 001عمومی، نیاز به تزریق خون پیدا کردند، این در حالی است که در گروه بیحسی نخاعی هیچ موردی نیاز به تزریقکمتر از بیماران گروه (p<0/ خون نداشت. درد بعد از عمل هم در گروه بیحسی نخاعی با اختلاف معنیداری ( 001بیهوشی عمومی میباشد.نتیجه گیری: یافتههای این مطالعه نشان داد بی حسی نخاعی در مقایسه با بیهوشی عمومی در بیمارانکاندیدای نفرولیتوترپسی جلدی سبب کاهش میزان خونریزی تا 50 درصد و شدت درد پس از عمل جراحی شدهاست و احتمالاٌ میتواند میزان نیاز به تزریق خون و مسکنهای مخدری را کاهش دهد.